| ।। श्रीनाथ समर्थ ।।
परम पूजनीय श्रीमनोहरनाथ महाराजांचे साहित्य स्फूट पदेः १५००अभंगः ५०० आख्यानेः ७ विविध स्तोत्रे- आरत्या श्रीनाथ दैनंदिनी - सांप्रदायिक नित्यक्रम नाथ फकिर - श्रीदेवनाथ महाराजांचे गद्य चरित्र सन्मार्ग शतपाऊली - निवडक सुविचार संग्रह व सांप्रदायिक नित्यपाठ श्रीनाथ सद्भाव संवत्सरी - दिन महात्म्य अर्थात वर्षातील प्रत्येक दिवसाचे धार्मिक व सांस्कृतिक महत्व (अप्रकाशित) गीत श्रीदेवनाथ चरित्र - (अप्रकाशित) श्रीदेवनाथ लीलालहरी - श्रीदेवनाथ महाराजांचे ओविबध्द चरित्र व सांप्रदायिक पारायण ग्रंथ नाथा गणराया वंदू या । नाथा गणराया ।।धृ.।। विघ्नविनाशक भक्ता तारक । दुष्टजनांचा तू संहारक । बुद्धिदाता तू सुखदायक । रंगी भक्तिचे रंगवी राया ।।१।। तालस्वर ना भाव न जाणिव । परी कृपातव अगाध अभिनव । रसरंगी गुंगवी मन तन्मय । मोदे जीवा डोलवी या ।।२।। धाव वेगी ये ये गणदेवा । भजनी विखरूं दे भाव गोडवा । गोविन्दनाथ घेई कनवा । 'मनोहरा' वरी शांती चिन्मया ।।३।। .............................................. गोड तुझे नाम, हरी पतितपावना ।।धृ.।। विपुल विभव देत नाम । दुष्कर्मा करूनी भस्म । पूर्ण करी सर्वकाम । नाम साधना ।।१।। नरजन्मा सार्थ करी । नाम चित्त शुद्ध करी । वाल्मिकीस उलट जप ही । दावि सुखघना ।।२।। पापी अजामिळ पहा । शुकपक्षी गज पशू हा । नामाचा महिमा हा । पापवारणा ।।३।। पूर्वजन्म पुण्याई । भजनी गोडी ही हृदयी । 'मनोहरनाथ' गोविन्द गोविन्द । गाई नित गुणा ।।४।। .............................................. नारायण हृषीकेशी अनंता । श्रीपती कमलाकान्ता । विकळ विस्कळीत जीवित गाथा । तुजविन सद्गुरूनाथा ।।धृ.।। बघत वाटुली काळ चालला । धीर नुरे चित्ता । मळीन मन विषयी जाळीत तनु । सोशित षड्रिपू घाता ।।१।। धीर धरू तरी कुठवर सांगे । आयु जात वृथा । वार साहिता विसंगते ही । अवघी जीवित गाथा ।।२।। सद्गुण सुटले स्वधर्म सुटला । स्वैराचार सदा । संयम सारा सुटला तोलही । प्रकृती बलवन्ता ।।३।। जगत संगती केली तिथले । अनुभवले स्वार्था । अनादीचा गडी पटली खुण ही । तूच खरा सांगाता ।।४।। प्रस्तावा ये स्मरता तुजसी । आठवी अपराधा । भक्तवत्सल ब्रीद परी तव । पाही भगवन्ता ।।५।। घडी घडी जपतो नाम तुझे हे । दयाकरी आता । अंत न पाही त्वरित सोडवी । नुरवि विषय सत्ता ।।६।। देव दयाळ गुरू गोविन्दा । गौरवू किती गुणवन्ता । 'मनोहरनाथ' परम पदी न्यावा । रंगवा गुणगाता ।।७।। .............................................. पतित पावना पुरूषोत्तम हरी । राम हरे जयकृष्ण मुऱ्हारी ।।धृ.।। रामकृष्ण हे ध्यान निरंतर । पुरुषोत्तम पदी येई सुखकर । कठोर मर्यादा जीवनभर । सत्य व्रतासी गड्या आचरी ।।१।। पांडव द्रौपदी दुःखी दुर्धर । तारित त्या पुरूषोत्तम यदुवर । अधिक मासी या महती अधिक तर । साधी समया सार्थका करी ।।२।। पुरूषार्थी प्रभुकृपे पात्र तो । काळावरी जो विजय पावतो । तो पुरुषोत्तम पदास लभतो । भय भवभ्रान्ती देव निवारी ।।३।। जय गोविन्दा देव दयाळा । धाव पाव ये परम कृपाळा । भक्ती प्रीती दे नित्य जिव्हाळा । 'मनोहरनाथ' गुणगात वैखरी ।।४।। .............................................. मूक वदे वेदवाणी कृपेने पंगू लंघी शिखरा । गोविन्दाच्युत वामन माधव धन्य कृपा सागरा ।।धृ.।। ब्रह्म सनातन अगाध करणी । निजपद देसी नामस्मरणी । पातक दुर्जन मेळा निवटुनी । देसी अभयवरा ।।१।। प्रल्हादास्तव स्तंभी प्रगटला । हिरण्यकश्यपू दैत्य मर्दिला । बालक उपमन्यू तोषविला । देऊनी क्षीरसागरा ।।२।। धृव बाळाचे हाके सरशी । त्वरे धावला तू हृषीकेशी । भक्तिप्रेमे अढळी नेशी । सदय हृदय श्रीधरा ।।३।। पापी अजामिळ कधी नाठवी हरी । सुत स्मरणी त्या तारिसी भवपुरी । गजेन्द्र गणिका प्रेमे उद्धरी । घेऊनिया कैवारा ।।४।। विहिता विहित विचार न मजला । आर्तभाव कधी जीवा न शिवला । 'मनोहरनाथ' गोविन्दी फुलविला । भक्ति मोहोर बहरा ।।५।। .............................................. राधा प्रिय हरी मुकुन्द मोहन, कधी दर्शन देणार । गोविन्द राम गोपाळा कृष्णा, कीव कधी घेणार ।।धृ.।। शरणागत जे तवपदी येती, क्षमा तया करिसी । शरण चरणी तव म्हणून दयाळा, ऐकून कीर्तीसी । घे गती घे गरूडवाहना, तुजवरी माझा भार ।।१।। द्रौपदीचे माधव भावा, किती करू धावा । गजेन्द्राचे संकट हरणा, विसरी न मज देवा । सुदाममित्रा दयाघना कधी, संगत सुख देणार ।।२।। भक्तवसला ब्रिदाभिमानी, गोविन्द देव दयाळ । तू धनी माझा म्हणुन हाकारी, दया करी जगपाल । 'मनोहरनाथ' अभयशांती दे, म्हणविसी परम उदार ।।३।। |